Guliyên dara dil şikestin, birîndar im wey
Ev heft sal e li benda te mam, ne dildar im wey
Hemû bajar bixewveçû, ez hişyar im
Diyar diyar geriyam dîsa di hepsa te de mam
Ezman şîn e diny’a min tarî
Rûyê’m bi ken e, dilê’m bi girî
Dem bihurî, dinya guherî
Ez di cî de mam
Xwezî tû’j xwe’r dilşa bûyî, lê ez poşman im
Nizanim li ku me, bê zeman û bê ziman im
Li dûr jî li welat jî ez bîyan im
Stran stran naliyam dîsa bi êşa xwe ve mam
Dinya xweş e lê bi min na
Bihar hatiye ji bo min na
Min dil da te, min rû da te
Çima bi tenê mam?
Yürek ağacının dalları kırıldı, yaralıyım vay!
Bu yedi senedir seni bekliyorum, sevilmedim vay!
Tüm şehir uykuya dalmışken ben uyanığım
Diyar diyar gezdim de yine senin zindanında kaldım
Gökyüzü maviyken benim dünyam karanlık
Yüzüm gülerken (bile) yüreğim ağlamaklı
Zaman geçti ve değişti dünya
Ama ben yerimde saydım
Umarım sen mutlusundur, ama ben pişmanım
Bilmiyorum nerede olduğumu, dilsiz ve zamansızım
Uzaklarda da memleketimde de hep yabancıyım
Şarkı şarkı feryat ettim de yine de acımla kaldım
Dünya güzel ama bana değil!
Bahar gelmiş ama benim için değil
Gönül verdim sana, şımarttım seni
Niye yalnız kaldım?!